Hier is de stookplaats te zien met mijn eerste oven. Het was een vierkante oven met de inwendige hoeken afgeschuind zodat de vlammen beter rond de pan konden warrelen.De maat was ongeveer 300*300*300 mm (12" * 12" * 12") The wanden zijn gemaakt van 10 mm (1/2") plaatmateriaal dat lijkt op normale gipskarton (zonder de karton) Het is echter een speciaal soort plaat dat wordt gebruikt om gebouwconstructies brandwerend te maken. Dit is promatect maar er zijn ook andere merken.

De brander werd van onderaf door de bodemplaat geschoven. Naast de brander is nog een klein zwart plastic buisje te zien waardoor extra lucht werd geblazen. Deze lucht komt uit een gewone compressor. Zonder de extra luchttoevoer had de brander de neiging uit te gaan. Het was een zeer wankele balans tussen te veel en te weinig lucht.

De opwarmtijd was ongeveer 40 minuten. Om deze tijd wat te bekorten en om de brander wat stabieler te maken heb ik een nieuwe brander gemaakt. Het ontwerp komt ergens van het internet. Het bleef een relatief instabiel geheel, daarom maakte ik een nog grotere brander met geforceerde luchttoevoer uit een stofzuiger. Deze brander voldeed wel goed en het is de zelfde als ik nu gebruik in de grote ronde oven. Door het toegenomen geweld raakte het oventje wel steeds sneller in verval.

Nieuwe problemen doemden op. Iedere keer dat de oven werd gebruikt kwamen er kleine barstjes op de plaatsen die het heets werden.(het midden van de zijpanelen) Het was (nog) niet direct een groot probleem want andere problemen waren groter.

Het tweede probleem was het lekken van de vlam door de spleetjes bij de hoekaansluitingen. (zie tekening C hieronder) Ook hierbij werd het probleem steeds iets groter na iedere sessie.

Het derde en grootste probleem was het splijten van de zijwanden. Ik denk dat het kwam vanwege de het uitzetten en krimpen ten gevolge van de warmte van de schroeven. (zie tekening A en B hieronder). Er vielen scherven van de zijkanten en de panelen begonnen te delamineren.

Om wat te verbeteren kunnen de hoeken verstevigd worden met metalen hoekprofiel. Zie tekening E + F hierboven. Hierdoor komen de schroeven op een andere plek in het materiaal en zal het minder snel splijten. Het is zaak zo weinig mogelijk schroeven te gebruiken. Beter zou het misschien zijn om hitte-bestendige kit of lijm te gebruiken.

Om de barstvorming en lekken tegen te gaan zou het materiaal dubbel kunnen worden uitgevoerd. Het is dan beter om twee dunne lagen te gebruiken dan 1 dikke. Zie tekening E hierboven.

Om vervelende ongevallen als in tekening G te vermijden moet in ieder geval de doos op de grond gezet worden en een los deksel er bovenop geplaatst (dit was de bodemplaat in het originele ontwerp). Het is wel moeilijker de pan eruit te halen maar het is veel veiliger. De brander kan dan door de zijkant worden gestoken.

Omdat het oventje in elkaar zakte tijdens een sessie was er bijna een ongeluk gebeurd. Een van de twee handvaten lieten los en het werd toe moeilijk om de doos van de pan af te beuren.In de consternatie vergat ik de doos hoog genoeg op te beuren om over de pan te komen. Daardoor stootte de doos tegen de pan met vloeibaar metaal.

Tijdens de sessie waarin het "bijna ongeluk" zoals getekend bij tekening G gebeurde gebruikte ik een rvs snelkookpan om het aluminium in te smelten. Deze had een relatief brede bodem tenopzichte van de hoogte en was daardoor zeer stabiel.

Als ik op dat moment een bilge-vorm graphite crucible had gebruikt (zoals ik die nu gebruik) ben ik er zeker van dat hij was omgevallen. Dan had ik de hele klots met gesmolten materiaal over mijn voeten gekregen. ALs je er goed over nadenkt wordt je gewoon misselijk bij het idee van de gevolgen. Ik hoop dat iemand lering kan trekken van dit verhaal en dat het andere ongelukken voorkomt.